Kış Uykusu
Ayşegül DevecioğluKış Uykusu Gönderileri
Kış Uykusu kitaplarını, Kış Uykusu sözleri ve alıntılarını, Kış Uykusu yazarlarını, Kış Uykusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Boşluğun yaraladığı hafızamız, anımsamayı da unutmayı da bilmiyor.
insan başkalarını anlatamaz; yalnızca kendini anlatabilir.
( S: 61) 
Kış Uykusu kıtabın ortasından başladım yine..
İnsanların kimseye anlat(a)madıkları, içlerinde bıtıkır, döxe düşer, yazıya düşer okurın zihninde kalır..
Darbe sonrası ülkenin üzerine çöken ağır iklimi anlatan öyküler denmiş arka kapakta., Başlarken
Salıverildikten birkaç yıl sonra, gözaltına alınan bir yakınlarını soruşturmak için Şube'ye gittiğinde, çevredeki evlerin görünmez bir perdeyle örtülmüşçesine silindiklerini görmüştü...
Şube'ye bakan pencerelerde hiçbir hayat belirtisi, balkonlarda tek çiçek yoktu, birkaç saksının içinde tozlu, kahverengi ya da griye dönüşmüş yapraklar seçiliyordu, apartmanların ön cepheleri, sahipleri uzun bir zaman önce terk etmiş gibi kirli ve bakımsızdı. Sanki onu kapıya çıkarıp, gözündeki bandı çözen polisin, "Kimseyle görüşme, sokağa çıkma" sözleri, Şube'nin karşı konulmaz bir buyruğu gibi dalga dalga yayılmıştı. Bu evler gibi başka evler, başka semtler, başka kentler de uzun bir kış uykusuna yatmıştı." Kış Uykusu
Yazdıklarından politik bir altyapı olduğu hemen anlaşılıyor, Yalın bir dili var.yazarın Kısacık betimlemeler., güzel ifadeler le sarıp satmaloyıt
Sarmalıyor okuru, Kıtapda Kış Uykusu oyku dıye geciyor,sitede. Roman deniliyor, yazar ılk oykü kıtabıymış aynı zamanda
Keyıfle okudum bu ikinci buluşmamız 
Ayşegül Devecioğlu yıne buluşmsk üzere vedalaştık
Ne var ki kelimeleri kaçırıyorum elimden; kendisi söz olmuş dünyanın kelimelerini... Çayımı çın çın karıştırıyor ve bomboş bir kafayla oturuyorum. Kelimesizken zihnim, kocaman başıboş bir karanlık...”
Sayfa 78 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
insan başkalarını anlatamaz; yalnızca kendini anlatabilir.
Sayfa 61 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
Birden büyür yoksulların çocukları, analarının dert ortağı, onları besleyemeyen analarının suç ortağı olurlar. Analarının yerine onlar utanırlar. Utanır, suçlu gibi küçülür, ezilir büzülür evlatlarını yediremeyen, giydiremeyen, yüzlerini güldüremeyen analar.
Sayfa 50 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
GULİZER, yere oturmuş, önüne hırkaların, gömleklerin, yemenile rin düzgünce üst üste dizildiği kumaş bohçayı açmış, ka r ıştın yor du. Vakit öğlendi. Çiçekli koyu renk perdelerin ardında sanki gizlice yas tutan karanlık odada, kilimin üzerinde bağdaş kurmuştu.
Güneş, çiçekli perdeyle iyice eski tüllerin arasından sızıyor, tülün desenlerini sedire örtülmüş koyu yeşil örtünün üstüne yansıtıyordu
Sayfa 42 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
Şimdi anlattıklarını dinlerken, yüzümdeki en ufaik ilgi belirtisinin onu teşvik etmek yerine susturacağını bildiğimden, iyice kayıtsız, dalgın bir ifade takınmaya çalışıyorum.
Anlattığı hikaye annesiyle ilgiliydi. Onu çok küçükken kaybetmişti. Babası yeniden evlenmiş, kendisine gözü gibi bakan, üvey anne gadrine uğramaması için adeta kartal kesilen babaan nesinin ve hüzünlü bir gayretle kendisine yeni kardeşler veren ba basının himayesinde şımartılarak büyümüştü.
Sayfa 30 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
Genç-yaşlı, eğitimli-eğitimsiz, fakir-zengin, kadın-erkek her kes, aynı değişmez kalıbı kullanarak konuşuyordu; Şube'nin yanı, Şube'nin arkası, Şube'yi geçince hemen solda, Şube'ye giderken sağda ...
Sayfa 15 - Metis yayınları 2009Kitabı okudu
“Üzülme, “ demiştin, “bir fotoğraf nedir ki; ölümümüzden başka!”
Sayfa 59Kitabı okudu
Ne var ki kelimeleri kaçıyorum elimden; kendisi söz olmuş dünyanın kelimelerini…
Sayfa 58Kitabı okudu
Şehir bile olmayan şehirde insanlar, başlarına ne gelmiş olursa olsun, “ normal ölüm”le ölür.
Sayfa 56Kitabı okudu
Ama ışık yanan her ev şenlikli mi ya!
Sayfa 47Kitabı okudu