Yeni tevazu ve bu yeni bilgiyle birlikte bir pınar fışkırdı içimden, yukarı, dışarı, ileri , alevler ve ışıkla birlikte yukarı, hiçliğe doğru gidiyor, akıl almaz bir hızla her yanı kaplıyordu ve onu inkâr etmek mümkün değildi(zaten kim onu inkâra cüret ederdi ki, kim?), anlaşılamaz, zapt edilemez, harikulade bir can pınarı, Sen’in için yanan bir ben, evet, ta kendisi...