Kısa ama çok güzel bir roman. Başarılı, çok yakışıklı, cok sevilen bir müzisyen bir gece takside uyuklayarak evine gidiyor. Boğaz köprüsünde kaza olmuş, trafik sıkışmış. Uyandığında taksiciyi ve başka bir sürü şoförü dışarda görüyor. Arabadan iniyor, köprünün ucuna gidiyor, aşağı bakıyor, sonra birden bire kendisini atıveriyor. En azından ona anlatılan bu çünkü uyandığında kaburgasındaki kırıkların yanında hafızasını ve zaman algısını tamamen yitirmiş bir sekilde buluyor kendisini. Kişisel tarihi hiç yok ama tarihi olayları zamanlarını karıştırsa da hatırlıyor. Mesela İsa çarmıha yeni gerildi zannediyor, Haydarpaşa garı yüz yıllar önce yandı sanıyor. Aslında bir arkadaşının da dediği gibi, belki de çok şanslıydı çünkü onu intihar etmeye iten şeyi de hatırlamıyor. Çok etkileyiciydi. Sorgulamaları, bir yandan belleğini kazanmak istemesi bir yandan da bundan korkması, bazen bir çocuk gibi kalakalması, kendini tanıma sancısı... Nasıl bir inceleme yazılır bu kitaba bilemiyorum. Sadece tavsiye edebilirim.
