Medya ve İletişim Sosyolojisi
Eric MaigretEn Eski Medya ve İletişim Sosyolojisi Gönderileri
En Eski Medya ve İletişim Sosyolojisi kitaplarını, en eski Medya ve İletişim Sosyolojisi sözleri ve alıntılarını, en eski Medya ve İletişim Sosyolojisi yazarlarını, en eski Medya ve İletişim Sosyolojisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan teknik nesneleri yarattığı ve kullandığı zaman doğanın alanını, cansız nesnelerin alanını, kültürün alanı uğruna terk eder. Teknik, ancak doğanın değişimi olarak değer kazanır, işlevsel boyutlarına karşın şimdiden toplumsal bir sorundur.
Sayfa 20Kitabı okudu
Hepimiz en azindan zaman zaman medyanin bizi aldattigi ya da uyuttugu boyun egmeyi degil eylemi cagiran bir gercekligi gizledigi dusuncesiyle yasariz
“İletişim, içinde tüm insan etkinliklerini banndıran bir ana kalıptır (İletişim ve Toplum, 1951).
Sayfa 124Kitabı okudu
Amaç kültürün bulaşma yoluyla betimlenmesinin yenilikçi bir modelini, kültürü bireysel düşüncelerin başka bireyler topluluğuna yayılımı olarak kavrayan gerçek bir "temsillerin salgını" modelini geliştirmektir.
Sayfa 126Kitabı okudu
Tüm pragmatistlerin arasında, her bilginin yargılamaya dayanan, kopuk kopuk, sonsuz bir sav zinciri gibi önermeler arasındaki bir ilişki sürecine bağımlı olduğunu öne süren Peirce'in pragmatizmi, nesnelci yanılsamayı en etkili biçimde çürütendir. Bilim soyut bir etkinlik değil, bir yaşam sürecidir, insan konularına, birbiriyle uyum sağlamaya çalışan araştırmacı topluluğuna -savlar kendiliklerinden varlıkbilimsel, tartışmasız olgulara dönüşmezler ("antikartezyen" diye adlandırılan tutum)- dayanır. Eşgüdüm eylemi ve öznelerarası bir paylaşım olarak iletişim, bilginin ve ilerlemenin mayasıdır. Bununla birlikte Peirce, gerçeğin varlığını yadsıyan bir adcılığa düşmez
İnsan iletişiminin “katı" bir bilimi, kaydettiği gelişmelere karşın, bilişsel bilimleri "doğallaştırabilmek" için hâlâ yetersiz olduğundan -insan bilimlerinde benimsenecek kuramsal modeller üzerine uzlaşma yoktur-, ayrıca bu bakış açısı daha temel olarak bir ütopyaya ya da bir karabasana (Jean-Pierre Changeux'nün Nöronal İnsan'ında ya da özgün yapay zekâdan söz edilmesi gibi toplumsal olguların biyolojik etkenlerle özdeşleştirilmesiyle) dayandığı izlenimi verdiğinden gerçekdışı görünür
Barthes’ın Çağdaş Mitler’inde (Mythologies) toplanan parlak yazılan, reklamsal, oyunsal ya da politik sahneye koyuşlann birçok boyutunu aynntılandınr ve mitlerle karşılaştınlan medyatik anlatılann konumunu tanımlamayı de- neyen kuramsal bir metinle sona erer. Mitlerin özü, konularını tartışılmaz kılmaktır, bunu da onlan maskeleyerek değil, doğallaştırarak, apaçık bir gerçeklik kılarak yaparlar. (...) “Mit hiçbir şeyi gizlemez; işlevi biçimi bozmaktır, ortadan kaldırmak değil. Kavramın biçime göre hiçbir gizliliği bulunmaz: Miti açıklamak için bir bilinçaltına hiç gerek yoktur.” Mit, bir “dil uçuşudur”, ekonomik ve politik evrende buıjuva sınıfının yasasına boyun eğen toplumsal çevrelerin, zaten varolanı tamamlayan bir yoksullaştınlmasıdır. Kitleler, buıjuva sınıfının gerçek silahlı kollan olan basın yazarlan tarafından hayasızlıkla üretilen iletilere karşı belli bir uzaklıkta duramazlar, bu iletilerin gerçek yüzünü yalnızca mitologlar (Barthes’la birlikte) anlayabilirler.
Anglosakson ampirik araştırması gücünü, üreticiyi ürüne, “habere" -haberin işlevselci tanımıyla ülküselleştirilmesi tehlikesine karşın- bağlamasıdır. "Kıta" Avrupası sosyolojisi öncelikle kimliklerle ve üreticilerin yeğledikleri yollarla⁷ ilgilenir. Aynı haberin "medyalararası" çeşitlemelerini (Eliseo Véron, 1981), farklı iletişim araçlarının söylem biçemlerini ya da zorlamalarını (örneğin Patrick Charaudeau'nun çalışmalarıyla, 1997, Paolo Fabbri'nin, Gianfranco Bettetini'nin ve Francesco Casetti'nin Italyan semiyolojisiyle...), sözcük dağarcıklarını (Simone Bonnafour, 1991) betimlemeye çalışan gösterge çözümlemesi uzmanlarının içeriğini, televizyon düzeni üzerine siyasal bilimler uzmanlarının (Arnaud Mercier, 1996) araştırmalarını genellikle bir yana bırakır.
⁷ Bununla birlikte meslekler sosyolojisindeki yeni gelişim (Siracusa, 2001)
ve tarihçi Jérôme Bourdon’un çalışmaları (1994) unutulmamalıdır.
.Véron, Eliseo, Construire l'événement. Les médias et l’accident de Three Mile Island, Minuit, 1981, Paris.
Charaudeau, Patrick, Le Discours d’information médiatique. La construction du miroir social, Nathan, 1997, Paris
Bonnafous, Simone, L’Immigration prise aux mots. Les immigrés dans la presse au tournant des années 1990, Kimé, 1991, Paris.
Mercier, Arnaud, Le Journal télévisé. Politique de l’information et information politique, FNSP, 1996, Paris