Memleket Hikayeleri
Ayfer TunçMemleket Hikayeleri Gönderileri
Memleket Hikayeleri kitaplarını, Memleket Hikayeleri sözleri ve alıntılarını, Memleket Hikayeleri yazarlarını, Memleket Hikayeleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Cumhuriyet Caddesi'nde yürüyorlar. Dayısı yabancıların buraya "mecburiyet caddesi" dediklerini anlatıyor. "Sen de öyle diyeceksin," diyor, gülüyor. Bu şehirde gidecek bir yer yok çünkü. Yabancıysan "mecburiyet" caddesi gidilecek tek yer.
Sayfa 225 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Gökyüzünün maviliği solmuş, bulutlar beyazlığını kaybetmiş, grinin en karanlık tonlarına bürünüp dağlara çökmüş şimdi. Çamların yeşilliği ve uzaklarda görünen, çatıları kar kaplı kulübelerin belli belirsiz renkleri de olmasa siyah-beyaz bir resme dönüşecek dünya. Insan bu resmin içinde kaybolmak, bu güzelliği sonsuza kadar tatmak istiyor.
Sayfa 254 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Bazen yol kenarlarında tek başına bir evin titrek, beyaz ışığını görüyor. Merak ediyor, gecenin bu en derin saatlerinde, hayata bunca uzak bir köyün kırık dökük bir evinde niye yanar o ışık?
Sayfa 222 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Amerikan yol filmlerindeki tesislere benzeyecek dünya. Kimsenin kimseyi umursamadığı, yanda oturan yolcuya açtır, canı çekmiştir diye yiyecek ikram edilmediği, dostça bir sohbet dahil hiçbir şeyin paylaşılmadığı, yalnızlığın cisimleştiğı bir yer olacak. Her insan bir ada haline gelecek, kimse kimseye ulaşamayacak, zaten bunu istemeyecek de.
Sayfa 221 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Aynı şehirde doğmak kime ne gibi bir değer kazandırabilir ki..
Herkesin kendi doğusuna oryantalist olduğunu, her taşralının kendi uzağını taşralı gördüğünü fark ettim..
Bir şeye daha üzülüyor. Denizinin enginliğiyle, dalgalarının gücüyle, uçsuz bucaksız kumsalıyla, geceleri gökyüzünü ağ gibi kaplayan yıldızların parlamasıyla, daha çocuk yaşındayken ona sonsuzluğu hissettiren, bu sonsuzluğa dalıp gittiğinde kendini çok önemsiz bulmasına yol açtığı için korkutan ama aynı zamanda dünya denen gezegene hayran bırakan Karasu’nun da ölmüş olduğunu görüyor. Karasu artık yok. İçini Karasu’yla birlikte evrenin de öldüğü gibi tuhaf bir his kaplıyor. Evrenin varlığını ilk orada, Karasu’nun ıssız kumsalında hissetmişti çünkü.
Sayfa 216 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Alacak eline bir kitap, gölge bir yere oturup okuyacak.
Sayfa 213 - İletişim YayınlarıKitabı okudu