Bir kitaba neden 10 puan verilir?konusu güzeldir, kapak tasarımı iyidir? sunuş güzeldir? yazarı seviyosundur? anlatımı iyidir? falan filan...
Popüler tabirle okuduğum en iyi ''anti savaş '' kitaplarından biri oldu.vesaire.
Önce karın, dondurucu, mosmor eden soğukluğunu, sonrasında fosfor bombalarının sıcaklığını eti kemiğinden ayıran ateşini yaşattı bana.Bir tarafta bir asker tiyatro dekoru perdelerle vücut ısısını korumaya çalışırken, bir tarafta çürüyen, kokan asker cesetleri alev tabancalarıyla yakılıyordu.Bir tarafta uyduruk bir revirde hasta başında bilimkurgu kitapları okuyan bir albay, diğer tarafta tam donanımlı bir hastanede kocasının başında gofret yiyen karısı.Mavi köşede bi optometris bir çocuğun gözlerini numaralandırırken kırmızı köşede bir albay demlik yüzünden yargılanıp kurşuna diziliyordu.Bir ayağın Drestende ikinci dünya savaşında 132,000 kişiyle ölürken diğer ayağın tralfamador da yeşil bir berjer koltuğunda uzaylılara sergileniyor.falan filan...
Bunların hepsi yaşandı.en azından savaşla ilgili olan kısımları, hemde hiç birbirine karışmadan...
Kurt Vonnegut bunları yazdığı gibi yaşadımı, yaşayıp delirdi mi yoksa delirmemek için mi yazdı bilmiyorum; hepsine inanırım çünkü! vesaire.
Hikayenin sonu; savaşta hep aynı insanlar ölüyor ve savaşı isteyenler bir kere o cepheye inmiyorlar ceset toplamıyorlar ve tahtadan uydurulmuş tuvaletlere sıçmıyorlar ve açlıktan ölmüyorlar ve soğuktan donmuyorlar ve üniformalarının ütüleri dahi bozulmazken, kamufulajı kurşun motifleriyle süslenmiş insan evlatlarına emirler veriyorlar falan filan... ve savaş hakkında son bir söz cik cik cik...
