İbretler Kitabı, Arap ve Acem Dönemleri ve Bunların Çağdaşları Olan Büyük Eğemenlere İlişkin, Başlangıçtan Buyana Gelen Haberler Divan
Mukaddime 1
İbn-i HaldunMukaddime 1 Gönderileri
Mukaddime 1 kitaplarını, Mukaddime 1 sözleri ve alıntılarını, Mukaddime 1 yazarlarını, Mukaddime 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hıristiyanlar, gene yeniden, din konuları üzerinde ve Kristus (İsa) hakkında neye inanacakları konusunda ayrılığa düştüler. Gruplara ve mezheplere bölündüler, her biri hıristiyan hükümdarlar nezdinde birbirlerine karşı destek aradılar. Her devrin kendi mezhebi vardı. En sonunda bu mezhepler üç mezhep olarak toparlandılar: bunlar Melekîler (Melchites - Yunan katolikler); Yakubîler (Jacobites); Nesturîler (Nestoriens) . Onların sapkınlıkları üzerine tartışmalarla bu kitabın sayfalarını karartmak durumunda olduğumuzu sanmıyoruz, bunlar yeterince biliniyor zaten. Soylu Kuran'ın gösterdiği gibi bunların hepsi (hak dinin den olmayan) imansızlardır. Onlarla bu konuyu tartışmak bize düşmez. İslam'a dönmek (ihtida etmek) ile (korunan olarak) cizye ödemek ya da ölüm arasında seçim yapmak onlara düşer.
Ali'ye sordular, "Ebûbekir ve Ömer'in adı üzerinde hiçbir tartışma olmadığı halde neden sizin adınız üzerinde uyum sağlanamıyor?" Ali yanıtladı: Çünkü Ebûbekir ve Ömer benim gibi insanlara kumanda ediyorlardı, oysa ben sizin gibi kişilere kumanda ediyorum." İslam'ın ılımlaştırıcı etkisini anıştırıyordu.
Yasakoyucu (Muhammed) tez öfkelenirliği (gazabı) salt insanın böyle bir eğilimini yok etmek için mahkum etmez ki. Eğer bu eğilim tümüyle yok olsaydı insan ondan sonra gerçeği üstün kılamazdı artık. Ondan sonra kutsal savaş olmazdı, ne de Tanrı kelâmını yüceltmek. Muhammed, gazabı, Şeytanın ve kınanacak amaçların hizmetin de olduğu için yerdi, yoksa, Tanrının kendisinde var olan ve Tanrının hizmetindeki büyük kutsal öfkeyi yermedi ki. Bu övgüye değer gazab Peygamberin erdemlerinden biriydi.
Hükümdarlık yönetimi, monarşi, birlik ve dayanışmanın doğal hedefidir. Bir seçme işi değildir, isteme bağlı değildir, zorunluluk ve şeylerin doğası sorunudur. Birlik anlayışı ve dayanışma, bütün yasalar ve bütün dinsel uygulamalar için, ve kitlelerden (cumhûr) beklenebilecek her şey için vazgeçilmezdir.
Dört yetenek göstermelidir: bilim, dürüstlük ('adâlat), yeterlilik (kifâya - kifayet), ve her türlü muhakeme ve hareket kusurundan uzak olmak.
Duayı (namazı) yöneten kişiye kıyasla imam denilmektedir: gerçekten, halife de namazı yöneten kişi gibi izlenir ve örnek olarak alınır.
Onun için halifeliğe "Büyük İmamlık" da denilmektedir.
Besbelli ki krallık iktidarı herkese düşmez. Bu iktidar, ancak, kendi adamlarını, tebaasını yönetenlere, vergileri toplayanlara, askeri seferler (bu'ûş) düzenleyebilenlere, sınırları koruyabilenlere ve hiç kimsenin egemenliği altında olmayanlara aittir. Krallığın geçerli anlamı budur.
Halkın, eskilerin (anciens) bizlerden daha büyük ve daha kuvvetli oldukları inancına katılmamak gerekir.