Evelio Rosero’nun kalemi ile tanışmam “Ordular” adlı eseri ile olmuştu. Latin Amerika edebiyatını çok seviyorum ve elimden geldiğince okumaya çalışıyorum. Öğle Yemekleri’de okuduğum için pişman olmadığım bir eserdi ama Ordular çok daha iyi, söylemeden geçemeyeceğim.
Yaşlılara, fahişelere ve sokak çocuklarına öğle yemeği veren bir kilisenin pederi ve zangocu acil bir iş nedeniyle bir günlüğüne başka bir yere gidince ayini yönetmek için başka bir peder gelir. Kilisenin kamburu, üç Lilisi, kedileri ve Sabina için kilisede uzun süredir ilk kez söylenen şarkılar mı, yoksa brendi ve şarap kokusu mu ateşler fitili bilinmez, sırlar fısıltılara karışıp dökülür dudaklardan…
“Kolombiyalı yazar Evelio Rosero, Öğle Yemekleri’nde sadece kutsalı kutsallaştıranı değil, kutsalın kendisini de günah çıkarmaya davet ediyor.”
