“ 15 yaşlı bir yeniyetmə və 36 yaşlı Hannanın arasında yaşanan sevgi münasibəti. Əslində sonunun belə olması içimdə buruqluq yaratdı. Və həqiqətəndə hər şeyin ilki , ondan sonra mükəmməli ilə belə əvəz olunsa unudulmur. Hər yaşanmışlıqda keçmişi axtarmaq sadəcə insanın mənəvi yorğunluğuna və bugünü doya-doya yaşaya bilməməsinə gətirib çıxarır. Mümin Sekmanın “Hər şey səninlə başlar” əsərindən yadımda qalan və dəfələrlə işlətdiyim cümləni xatırlayıb, yenidən təsdiqlədim. “Əgər Allah bizin keçmişə dayalı yaşamağımızı istəsə idi, gözlərimizi öndə yox arxada yerləşdirərdi”
Keçmişi-keçməmiş kimi yaşamaqdansa, keçmiş-keçib getmiş və təcrübəyə çevrilmiş kimi qəbullanmaq yaxşıdır. Yaxşı ki, oxuduqlarımdan”
”Həyatda bütün gecikmələrə və xərclənmiş talelərə kədərlənirəm.
“Düzgün vaxt əldən çıxıbsa, əgər insan hər şeyi özündən bu qədər müddət əsirgəmişsə, bir şey ondan bu qədər vaxt əsirgənmişsə, böyük bir güclə başlasa və çoşquyla dəstəklənsə də, artıq gecikib” ,- deyə düşündüm. Yoxsa “çox gec” olmur heç vaxt və yalnız “gec” olur? Bir şeyin gec olması hər şeyə rəğmən heç olmamasından yaxşıdırmı? Bilmirdim”
