Kala kala şiire
o siyah kasaba kaldı
bir de ben aldanmış
kaldım kendime karşı
başkasının yoksulluğundan çalınmış
geceler eklendi de ömrüme
başkasının yerine de yaşlandım
öyle çok çıktım ki karşıma
bilmiyorum neresindeyim bu karanlık tablonun
bu unutulmuş gibi siyah
ömür ki benim neyim
ve kimin uzaklığı olarak
dolaşıyor yanımda
ben mi onun gölgesiyim