“Bana daha çok yolun var” dedi, “daha çok ağaçların. Gitgide çoğalacak suların. Soğuk. Islatma kendini. Kalbin, cam gibi. Oyuncak gibi. Doldur çocukluğundaki çukuru. Kelimelerinde yara izi olmasın. Alışma bir kenarda başkalarının oyunlarını seyretmeye, elinde patlamış bir topla. Her şeyi unut. Bitir. O zaman belki gelirsin.”
Sayfa 118 - Doğan Kitap - 1. Baskı