Desdemona, bir rüzgar var; bazen bir fırtına, Othello adında; onun kokusunu, olduğu yerden ileri geri sallayan esintisini tertemiz sevmiş; masum, saf bir çiçek Desdemona. Güneşi seven, aldığından daha güzel doğaya, çevresine yansıtan bir çiçek.
Tertemiz sevdiği rüzgar (bazen fırtına); bir kahraman, yiğitliği, dürüstlüğüyle sevilen, bilinen Othello! Savaşlarda gaddar, acımasız bir fırtınayken; Desdemonaya karşı bir o kadar nazik, okşayıcı, ılık bir rüzgar Othello..
Bir de kötü karakterimiz(iliklerine kadar) İago. Kalleş İago! Ruh hastası olan İago; saygı, statü, rütbe sevdası için kötülüğünü sonuna kadar boşaltan kendini kaybetmiş bir karakter. Oyun boyunca saflık, iyilik adına küçük bir parça aradığımız İago bunu göstermeyip, kahramanımız Othello'ya biraz bilinçli daha çok bilinçsiz ve aslında savunma mekanizması ile kuruntularını Othello'ya yansıtır. Kıskançlığı, kuruntusu büyük Othello'nun tüm kadınlara sahip olduğu gibi kendi kadınına da sahip olduğunu düşündürür ona. Statü ve bunun intikamı Othello'ya gizli düşmanlığının sebebidir. Kendi ruhunu ve pisliğini Othello'ya akıtır.
Desdemona'ya karşı ılık, nazik, okşayıcı olan rüzgar artık savaşlarda ki o gaddar fırtınaya dönüşür. İago'nun kanlı oyunu son ana kadar işler; masum Cassio' nun ve Emilia'nın yardımıyla. Oyun bozulduğunda ise Othello adlı fırtına Desdemona adlı çiçeği öldürmüştür bile.
Aslında ne kadar keskin bir çizgiyle ayırmaya çalışsak ta Othello'nun masum, dürüst dediğimiz kişiliği, savaşçı rolünde ki gaddar, acımasız kişiliği ile bütünleşmiştir maalesef..
William Shakespeare'in kıskançlık ana teması üzerine inşa ettiği bir eser Othello. Buna rağmen sadece kıskançlık sınırları içinde kalmıyor Shakespeare ve dönemin politik altyapısı,
