Otomatik Portakal Kitaplığımda uzun zamandır okunmayı bekleyen bir modern klasikti..Bugün kitabı bitirdim. Okurken ilk başta 4 arkadaşın yaşlarını daha ileri tahmin etmiştim , içlerindeki kötülük duygusuyla işleyebildiği suçlardan dolayı .. Aslında suç işleyip de vicdanında suç ile yaşayabilen insan sayısını tahmin edemiyorum. Alex ‘in 2 arkadaşının yaptıklarından sonra başka hayatlara başlayabilmesi , Alex ‘in iyi insan olma çabası olmadan , dayatılarak içindeki iyiliğin ortaya çıkarılabilmesi ilginç duygu ve olay geçişleriydi. Toplumun ,Alex ‘in iyiliğe yönelmesinden sonraki süreçte inançsızlığıyla iyiliğin sadece misafir olarak gelmiş olabilmesi kitabın acı gerçek duygusuydu ..
İki alıntı ile sonlandırmak istiyorum ;
“Kötülüğü seçen bir insan , kendisine iyilik dayatılmış bir insandan bazı açılardan daha üstün olabilir mi ?”
“Anladığım kadarıyla günah işlemişsin ,ama cezan çok ağır olmuş. Seni insanlıktan çıkarmışlar. Artık seçme şansın yok . Toplumun onayladığı eylemlerin dışına çıkamıyorsun ,sadece iyilik yapabilen küçük bir makinesin”
