"Özellikle insan yalnızken herşey karanlıkta değişir. Böyle olduğu zaman da hayal gücünün kapatıldığı kafesin kilitleri düşer... Ve herhangi bir şey... her şey... serbest kalabilir."
"Normal bir insanın elleri kalçasının hizasında olur... kastettiğin bu değil miydi? Ama sence normal bir insan gece yarısı birinin evine yavaşça girer mi? Sonra da evin hanımının yatağa zincirlenmiş olduğunu görünce bir köşede durup onu seyreder mi? Orada bir şey yapmadan öylece durur mu?"
Sonra o şey bir bacağını hareket ettirdi...
"Tanrım, bana değiştiremeyeceğim şeyleri olduğu gibi kabul etmek için sükunet, değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için cesaret ve aradaki farkı anlamak için de akıl ver."
Jessie önerisini, ne kadar iyi olursa olsun, yerine getirmenin imkansız olduğunu anlıyordu. Bazen insan vüvudu diklenerek, bir vuruşta bu öneriyi bir yana fırlatıyordu. Bir şeyi daha keşfediyordu... o basit fiziksel ihtiyaçlara boyun eğmenin insanı anlatılamayacak kadar rahatlattığını.
Bence erkeklerin çoğu, kadınların kafasının böyle çalıştığını düşünüyor: Sıtması olan hukukçular gibi.Bu da onların davranışlarının çoğunu izah ediyor, öyle değil mi?