Bütünüyle karamsarlık ve umutsuzluğun hakim olduğu anlarda, Oğuz Atay’lardan bir romantiğin sahnenin tam ortasına gelip, eleştirisinin gücünü edebîliğine dayandırarak, gerçekleri avaz avaz tüm insalığın yüzüne haykıran, haykırmakla yetinmeyip farklı noktalara dikkat çekerek üzerine düşündüren tiratlarına hayranım.
Oğuz Atay’ın (okuduğum) her kitabında iyiki var böyle bir romantik... Doğrusu Oğuzcum Atay’ın kalbi iyi ki romantik! Biz anlayamayız romantikler bir yaşlanmaz bir de ölmezler...
Coşkun da, tarih öğretmenliğinden emekli olduktan sonra kendini oyunlar yazmaya adayan ve bir süre sonra içsel hezeyanlarıyla hayatın içinde oyunlar oynayarak baş etmeye çalışan kısmî bir burjuva.
Ve ‘Oyunlarla Yaşayanlar’ Atay’ın; ilerlemenin yalnızca batıdan geçtiğini düşünen ve bu nedenle kendi halkına sırt çeviren Türk aydınına, kendi iç dünyasında kimliğini bulamamış bir adam üzerinden yönelttiği eleştisi.
