Pembe İncili Kaftan
Ömer SeyfettinSözler ve Alıntılar
Tarih hiç değişmemiş
-Ben şimdiye kadar devlet mansıbına girmedim.
-Niçin girmedin?
Muhsin Çelebi biraz durdu. Yutkundu. Gülümsedi:
-Çünkü ben boyun eğmem, el etek öpmem, dedi; halbuki zamanın devletlileri mevkilerine hep boyun eğip, el etek hatta ayak öpüp, bin türlü tabasbusla, riya ile, tekâpu ile çıktıklarından etraflarına daima hep bu zelil mazilerinin çirkin hareketlerini tekrarlayanları toplarlar. Gözdeleri, nedimleri, himaye ettikleri, hep denî riyakarlar, ahlâksız müdâhinler, namussuz maskaralar, haysiyetsiz dalkavuklardır. Mert, doğru, izzetinefis sahibi, hür, vicdanının sesine kulak veren bir adam gördüler mi, hemen garez olur, mahvına çalışırlar.
Kuyruğunu sallaya sallaya efendisinin pabuçlarını yalayan köpeğe tabasbus pek yakışırdı; ama, insana...
Türk askeri her emre uyar. Kumandanları ne söylerse hemen yaparlar. Sadece bir emre uymazlar. O da "teslim emri"dir. Türk ölmeyi, teslim olmaya tercih eder...
Cabi Efendinin mantığı, ahlak, namus, haysiyet, insaniyet, merhamet kurallarına uymayan serserilerin zengin oluşlarını tek bir sebebe bağlıyor, fakat aptalların, ahmakların, hımbılların en seçkin makamları nasıl ellerine geçirdiklerine bir kulp bulamıyordu.
Önünde açılan ikbal yollarından hiçbirine sapmamıştı. Bu altın kaldırımlı, mîna çiçekli, cenneti andıran nuranî yolların nihayetinde daima "kirli bir etek mihrabı" bulunduğunu bilirdi.
"İnsan, ne tuhaftır! Kendisi gibi düşünmeyen birini dinleyince, hemen bozulur."
"Halkın, aslını bilmediği şeye kin bağlaması doğaldı."