Hayatımızda da, yalan söylendiğinde fark edilebilecek bir gerçeklik olsa nasıl da güzel olurdu diye düşünüyorum. Ben yalanın pembesine de pek inanmam. Terminal dönemdeki hastaların mesela bilinci yerindeyse, çoğu bilgi ailesine verilirken; bireyden saklanılır. Kişi kendi bedeni ve hayatı hakkında gerçeği bilememesi ve herkesin ondan gerçeği, sözde iyiliği için saklanıyor olması, bence en yakınları tarafından bile ihanete uğramaktan başka bir şey değildir. Bu hikaye bana her zaman bu duyguları uyandırmıştır. Ne zaman kızıma pinokyoyu okusam. Mutlaka sonunda bunu düşünürüm.
