Eve dönüyorum, otobüsteyim. Kitabı az önce bitirdim. Ağladım biraz. Şimdi de bir şeyler yazayım diye düşündüm.
Ben bu kitabı 6 yıl önce okumuştum. O zaman da çok etkilenmiştim. Ama birçok detayını unutmuşum ama hislerim hâlâ aynı.
Mektuplar... ölen insanlara mektup yazmak çok garip. Laurel o kadar üzdü ki beni. Çok ağladım. Günlük gibi bir kitap. Kitabı okurken sanki ben günlük yazıyormuşum gibi hissettim.
Hem Laurel'e ağladım hem de kendime. Bu içimdeki sıkıntıları Laurel'e anlatsam eminim ki beni anlardı. Laurel ile bir yerde oturup sohbet etmek isterdim. Ihtiyacim var aslinda.
Benim 3 tane kardeşim var. Biri ölse, biri kendini öldürse ben ne yapardım acaba? Çok iyi bir abla olduğum söylenmez ama onları çok seviyorum, asla üzülmelerini, birinin onları üzmesini asla istemiyorum.
Kalbim çok kırık, Laurel. Çok yalnızım. Bana eşlik ettiğin için çok teşekkür ederim. May'i kaybettiğine çok üzüldüm. Keşke öyle şeyler yaşamasaydın. Keske bir peri olsaydım ve seni koruyabilseydim. Sky'a da çok güvenme bence. Ne bileyim.
Çok özlüyorum Laurel. Kendimi, başkalarını. Delirecek gibi oluyorum bazen. Çok yorgunum. Terk edilmek gerçekten çok kötü bir his. Neyse ki annem terk etmedi beni. Ara ara mektup yazmak istiyorum sana. Iyi ki hikâyene tanıklık ettim. Mutluyum.
