Kitaptan beklentim daha farklıydı aslında. Kötüydü diyemem ama tam olarak beklediğim gibi de değildi.
Laurel'in ödev olarak başladığı fakat sevince bırakamayıp hayatının bir parçası haline getirdiği ölülere mektup yazma olayını sevdim. Bu mektuplar sayesinde, hem Laurel'in hayatındaki sırların ortaya çıkması hem de mektup yazdığı kişilerin hayatları hakkında bilgi sahibi olmamız hoşuma gitti. Laurel'i de sevdim. Yaşadıkları ve çok kırgın ve acılı olmasına rağmen bunu dışarıya yansıtmayışı beni çok etkiledi. Laurel'in arkadaşları olan Tristan ve Kristen'in hikayesini okumak da güzeldi. Yazar bu ikili için de ayrı bir kitap yazsa keşke demekten kendimi alamadım.
Gelgelelim kitapta sevmediğim birçok şey de oldu. Mesela Sky başlı başına sevemediğim bir karakterdi. Klişenin bir tanımı olsa, Sky bu tanıma tamamen uyardı herhalde, o kadar bilindik biriydi. Sky'ı sevmeyince ve bazı konularda kendisinden şüphelenince Laurel ile bir arada olduğu sahneleri okumaktan da keyif alamadım. Ayrıca Laurel'i sevsem de Sky konusunda ki tavırlarını fazla abartılı buldum.
Laurel'in ablası da sevemediğim bir diğer karakterdi. Tavırları ve kendi kendine yaptıkları çok anlamsız geldi bana. Bu yaptıklarına sebep olarak anne ve babasının ayrılığını göstermesi ise daha da anlamsızdı. (Ya da bana abartılı geldi, bilmiyorum.) Ayrıca ölümü hakkındaki gerçek de beni hiç etkilemedi.
Sonuç olarak baktığımda sevdiğim yerleri olsa da ve birçok alıntı işaretlemiş olsam da kitap beklentimin altında kaldı.
