"Los Angeles'in dumanlı havasının içinde yürümeye başladım. Gözlerim maviydi, ayakkabılarım eskimişti ve hiç kimse beni sevmiyordu. Ama yapmam gereken işler vardı. Ben Nicky Belane'dim, özel dedektif."
aklıma dinlediğim bir kompozisyondaki taxi driver filmi geliyor. yalnızlık konseptiyle bütünleşen filmi izlemesem bile
