Yazar bu eserinde de kurguladığı kan donduran olayları natüralizmin doğası gereği duygu katmadan tüm çıplaklığıyla ortaya koymuştu. Kanaatimce natüralizmin yalınlığı, yazarın betimlemelerindeki doğallık olayların okuyucunun zihninde hak ettiği dehşetle şekillenmesini neden oluyor.
Yazarın bu çirkefi, günlük bir rutini anlatırmış gibi doğal bir şeymiş gibi anlatması aileye karşı öfkemi alevlendirdi. Bazı genler zehirlidir bunu biliyorum ama bu ailenin öfkesi, iki yüzlülüğü, nefreti, kıskançlığı, bilmediğim bilmek de istemeyeceğim onlarca olumsuz duygunun karışımından oluşan kokuşmuş, çürümüş yapısı merak unsurunu da hep ön planda tuttu.
Bu çürümüşlüğün siyaset kolu beni en çok rahatsız eden bölüm oldu. Gördüklerimiz ne kadar gerçek, yaşadıklarımız ne kadar samimi, ülkesi için kan döken insanlar, biten hayatlar sadece iktidar sahiplerinin iktidarını pekiştirdiler? Tüm payeler. bir yalandan mı ibaret? Birileri huzurla hüküm sürmek, ceplerini doldurmak için bizleri kahramanlık öyküleri ile mi kandırıyor?
Bu sorularla kapattığım serüvene Meyhane kitabıyla devam edeceğim. Serinin 20 kitaptan oluşmasına şaşırmamalı bu aileden çok malzeme çıkar.
