"Bu halinle annene o kadar çok benziyorsun ki, kaderin ona benzemesin."
Songül yanağından aşağıya akan bir damla yaşı hızla silerek babasına gülümsedi
"Gerçekten anneme benziyor muyum?"
"Hem de çok. Sana bakarken meleğimi görüyorum karşımda."
Songül hafif gülümseyerek babasının elini öptü.
"Annemi hiç tanımıyorum ama sen öyle diyorsan öyledir."