“Hepimizin hayatının toplamı nihayetinde bir hikâyeden ibarettir... İyiler hikâyelerini diğerleriyle bölüşür, vasatlar hikâyelerini yalnızca kendileri yaşar, kötüler hikâyeyi inkar eder...” Bir “ilk” kitap olan Seni Seziyorum ya da nam-ı diğer Kitab-ı Mukadder hepsi birbirine ustaca bağlanmış on hikâyeden oluşuyor. Zaman ve coğrafyayla sınırlı olmayan hikâyeler, kahramanlarının aksine hiç de “mütevazı” değil!.. Hiçbir zaaf ile malûl olmadığı gibi, dili, kurgusu ve anlatamıyla oldukça iddialı bile olduğu söylenebilir. Bir dergide yayımlanan kitapla ilgili eleştiride belirtildiği gibi, “hikâyenin İhsan Oktay Anar’ı olacağını –olduğunu-” söylemek abartılı olmaz. İsmail Güzelsoy’un birbirlerine “organik” bağlarla tutunan hikâyelerinin bütün kahramanları “olduğu gibi”. Her hikâye, her söz, her kahraman ne diyorsa onu diyor, herkes kendisi olarak varolmuş, vücut bulmuş. Dekoru tarihle kurulmuş hikâyelerde, farklı zamanlar, farklı hayatlar, farklı insanlar ve farklı değerler ortak bir çağrının seslendirilmesi için kurgulanmış: “Hayallerinizi gerçekleştirmeye çalışmayın, aksine onları yaşayın.”
