Veli Baba Veli baba,
Kaba saba Bir adamdır
Adam değil, o bir çamdır...
Görürseniz, ürkersiniz.
Yaşı belki yüz, yüz sekiz:
Tam bir Osmanlı altını!
Bilmem, kim koymuş adını;
Ben görünce seyrettim,
Ooh yavrular! Seyrederken,
Sizi her gün penceremden,
Hatırıma neler gelir…
Mazi, o bir definedir,
Onu biraz açsan fırlar,
Birçok zehir hatıralar.
O mezarın çıyanları
Akrepleri, yılanları
“Her gün mektebe gelirken
Kulübesinin önünden
Geçtiğimiz fakir kadın,
Pek hastadır belki yarın.
Çocuğu öksüz kalacak.
Bilmem onu kim alacak.
Onlar için
Dua edin.”
Şermin umacıdan korkar
Zannedenler yanılırlar.
Hayır, Şermin’de doğrusu
Yoktur umacı korkusu.
Eskiden o da korkarmış.
Onu da korkuturlarmış:
“Umacı geliyor!” diye;
Çocuk, aldanır her şeye.