Necatigil'in bizzat kendisinin seçtiği şiirlerden oluşan bir seçki. Şiirler, şairin 1939-1972 yılları arasında çeşitli mecralarda yayımlanmış şiirlerinden alınmış.
Şairin ilk denemelerinden, olgunluk dönemine geçişindeki değişiklikleri açıkça hissederiz. Şiirlerin dolayısıyla da şairinin başat ruh hali "yalnızlık"tır. Yalnız bir şairin, yalnızlık şiirleri de diyebiliriz bu şiirler için. Şiirlerinde okurlar; evler, yollar, aşklar, ölümler arasında gidip gelir.
Evler, bu şiirlerde hem yalnızlığın hem de sevdanın mekanıdır. Ancak bu şiirlerde "sevda" eve tıkılı kalmak da istemez. O, özgür olmak isteyen bir sevdadır.
Kendine yabancılaşmış insanın, kendini aradığı yollardan da -asfaltlar, tren yolları,...- çokça bahsedilmiş.
Karamsarlık tonu hakim olan şiirlerdi. O bakımdan şiirleri pek bana hitap etmedi. Yine de keyif alabildim.
Tavsiye ederim.
