Kişi, bedenini doyurduğu, uyuttuğu ve sırf onun hizmet ve rahatı için uğraştığı vakit, beden yaratılmış olduğu şeye saplanıp kalır. Ruh da onunla birlikte yere doğru çekilir. Bu durumda ruh adete bir zindana girmiş olur. Şayet ruhun bu zindana alınma kabiliyeti bulunmasaydı, işkence altındakilerin feryat edip yardım istediği gibi, yaratılışının aslı olan ulvi alemden ayrı kalışının acısıyla mutlaka, feryad eder, haykırırdı.