Kendini ekonomik rekabetle yeniden üreten bir toplumda, bütünsel olarak daha mutlu bir varlık talebi bile bir isyan teşkil eder: insanı dünyevi zevklerin tadını çıkarmaya yönelmek demek, insanı hayatını kazanmaya, kar etmeye, bütün bunları canlı tutan o ekonomik güçlerin otoritesine tabi kılmamak demektir. Çoğunluk için sıkıntı, yoksunluk ve zahmet anlamına gelen bir düzende mutluluk talebinin tehlikeli bir tınısı vardır.