İnsanların çoğu uykuyu gerçek bir dost bellemişlerdir
Gün boyunca sürüp giden savaşlardan yorulanlar, konuşmalardan yenik düşenler onda bulurlar en güvenli sığınağı.
Çünkü yaşamın sesine kulak veriyor olmak birçoklarına göre hafifliktir. Ağırbaşlı, oturaklı bir insan sayılmak için ,yaşantılara, canlılığa, tazeliğe ,evet evet neşeye arka dönmek gerekir.
Ama burada belki gene geçmiş yıllara dönmek, Erasmus'un su sözünü anmak da gerekecektir:
"Yeryüzünde adı deliye, akılsıza, avanağa
çıkmış olanlardan daha mutlu biri var mıdır?"
Gelgelelim, sorsan bilgeliğe baş keserler de deliliği yerden yere çalarlar.
Peki ama bilgelik de nedir?
Deliliğin kavanoza konmuş bir biçimi değil mi?