"...
Bu adam kitapların uçlarına
Çizilmiş itilmiş resim
Korkmadan yaşar tebessüm gösterir
Ağır başıyla nöbet alır
Dağdan kaçar şehri çevirir
Ve bırakır gönlünü bir tazı sıçramasına
..."
Çıktığım her yerin kapısını
Sert kapatmamla tanınırken,
Senin kapın çarpmasın diye
Arasına elimi koydum.
Şimdi yoksun
Üstelik uzaktasın
Ellerin yapayalnız biliyorum
Gözlerin dalıyor yine
Benim için olmalı.
Yine de biri çıksa,
Nasılsın dese
Alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Neyse
Bitti o şiir
Başka mısra gerekmez.