Sınıf Arkadaşları
Cevdet KudretSayfa Sayısına Göre Sınıf Arkadaşları Sözleri ve Alıntıları
Sayfa Sayısına Göre Sınıf Arkadaşları sözleri ve alıntılarını, sayfa sayısına göre Sınıf Arkadaşları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Birinci Sınıf
Sınıfta çocuklar iki bölüme ayrılmışı. Bir bölümü kapı yanındaki sıralarda oturuyordu. Bunlar yoksul çocuklarıydı. Üstleri başları o kadar iyi değildi. Hatta kimisinin ayağında ayakkabı bile yoktu, okula takunya ile gidip geliyorlardı. Bunlar, başlarını kitaptan kaldırmamak; durmadan çalışmak, yazmaya çalışmak ve hiçbir zaman gülmemek cezası altında bulunan çocuklardı. Öbür bölümü, zengin çocuklarıydı. Onlar pencere yanındaki sıralarda otururlardı. İçlerinde, babası "paşa" olan bile vardı. Hepsinin de ailesi çok meraklıydı. Çocuğu okula daha ilk teslim ettikleri gün "Kuzum Hoca Efendi, oğlumuzu temiz-pak çocukların yanına oturtun," diye tembih ederlerdi. İşte o yüzden, sınıfı böyle ikiye ayırmak gerekmişti. Bunlar okula arabayla ya da bir uşakla gidip gelirdiler. Üstleri başları çok temizdi.
Pencere yanında oturmalarının sebebi çok sadedir: Canları sıkıldığı zaman gözlerini kitaptan kaldırmak ve pencereden bakmak onların haklarıdır. Onlar çalışmasalar da olabilirdi. Ne kadar yaramazlık yapsalar ceza görmezlerdi. Hoca, onlara karşı güleryüz göstermek zorundaydı. Yüzünü sınıfa doğru döndüğü zaman pencere yanındakilere güler, kapı yanındakilere kızardı. İşte ondan ötürüdür ki, yıllardan beri yüzünün bir yanı ile gülmek, öbür yanı ile kızmak sanatını öğrenmeye çalışıyordu: Kapı tarafındaki gözü şimşekler çakarken, pencere tarafındaki gözü tatlı bir ışıkla yanar; kapı tarafındaki yanağı pancar gibi kızarırken, pencere tarafındaki yanağı güller gibi pembeleşirdi.
Sayfa 17 - Evrensel Basım Yayın
Hocanın değneğini yiyen öğrenciydi, ama hocaya bu değnekleri getiren de öğrenciydi.
Sayfa 18 - Evrensel Basım Yayın
Pencere tarafındakiler hiç dayak yemezdi. Niçin dayak yemediklerini anlayacak yaşta olmadıkları için de, yaramazların hep kapı tarafına toplandığını sanırlardı.
Sayfa 18 - Evrensel Basım Yayın
Okulda
Her şeyin ayrı bir zamanı, sırası, düzeni vardı. Gülme zamanı ayrıydı, koşma zamanı, hatta ağlama zamanı ayrıydı. Dayak yemedikçe ağlamak yoktu. Ağlayan bulunursa onlara ayrıca dayak atılırdı. Böylelikle, sebeplerle sonuçlar her zaman birlikte yürütülmüş olurdu.
Hele yeni gelen öğretmen çok titiz bir adamdı. Her şeyi vaktinde, saatinde, dakikasında istiyordu. Neyse ki çocuklar saati okuyamıyordular.
Sayfa 23 - Evrensel Basım Yayın
Uygun adım marş!
Bahçeye inerken olsun, sınıfa çıkarken olsun hep tabur olmak, ikişer ikişer yürümek, sırayı bozmamak gerekti. Süleyman'ın hayatı hep böyle bir insan zinciri arasında mı geçecekti? Öndeki yürüyünce yürüyecek, öndeki durunca duracak mıydı? Neden bu zincirin dışına çıkmak yasaktı? Aynı yere daha erken varmak isteyenler niçin öndekini beklesindi? Sıradan biraz ayrılmak isteyenlere öğretmen:
- Sıraya gir! diye bağırıyordu.
Sayfa 24 - Evrensel Basım Yayın
"Kitap olmayan kitaplar da vardır."
Sayfa 26Kitabı okudu
Okula başladığı günden beri en hoşuna giden şey, evdeki eşyanın yerini değiştirmek her şeyin düzenini bozmak, düzensizliğin düzeni içinde yaşamaktı.
Sayfa 28Kitabı okudu
Abdullah düşünmek istediği halde düşünemiyor, bununla birlikte yine birçok şey düşünüyordu. Ve işin kötüsü asıl düşünmek istediklerini değil de düşünmek istemediklerini düşünüyordu.
Sayfa 31Kitabı okudu
İnsanların bir tek sözcük söylemeden konuştukları zamanlar vardır. Öyle anlar ki, bakış bir cümledir; elin bir hareketi bir sayfa sözdür; duruş bir sestir.
Sayfa 31Kitabı okudu
Teyzesinin çocuklarını düşündü. Biri kaptan, biri doktor olmuştu. Oysa kendisinin babası ölmüştü. O zamanlar on yaşında var yoktu. Annesine bakmak zorundaydı. Annelerin karnı yaşla değil ekmekle doyardı. Teyzesi, kendi çocuklarını okula, onu bir kunduracı dükkânına yerleştirmişti. Akşamları annesine ufak bir çıkın getirebiliyordu. Biraz ekmek, peynir, sucuk.. Bunlar ancak annesine kadardı. Kendisi az da yese olurdu. Onun midesi ufaktı.
Sayfa 32 - Evrensel Basım Yayın