Beni sevindirmek için saçlarını kesecek bir kız tanımamıştım daha. Eh, tanıyacağım da yoktu. Yine de, umut denen bir kuyuydu bende, boşsa da seslenirdim, ses boş gelirdi. Uslanmazdım.
Sayfa 91 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Yine de, umut denen, bir kuyuydu bende, boşsa da seslenirdim, ses boş gelirdi. Uslanmazdım. (Severim bu huyumu: Uslanmazdım.) Seslenirdim yeniden, ses boş gelirdi. Ses boş gelirmiş, gelsin, seslenirdim.
"Biliyor musun, önce Murat yoktu. Değil mi, kardeşin yoktu senin. Sonra Murat oluverdi. Hep böyle. Deden vardı değil mi? Deden yok oldu sonra. Hep böyle. Herkes böyle. İnsanlar önce yokken ortaya çıkarlar, sonra bir gün giderler. Köpekler de öyle, kediler de... Hani, Hatice Hanım'ın bir sarı kedisi vardı, n'oldu?"
"Ölmüş."
"Ya, ölmüş. Hep böyle olur. Kediler de ölür, insanlar da... Herkes..."