''Her şeyden çok, kafamı tüm bunlardan uzaklaştıracak bir şeye ihtiyacım vardı, ki bu noktada Bob kurtuluşum oldu'' ''O esrarengiz, halüsinasyonlarla dolu evrene girip çıkarken, gerçekliğe açılan kurtuluş ümidimdi. Bob, başka yönlerden de bir nimetti '' diyor James Bowen..
Bazılarımızın hayatında bizi bütünüyle bilen, her huyumuza rağmen bizi kabul eden, bizi bilip de bizle kalmaya devam eden, sanki yaramızı biliyor da onu iyileştirmek için evrende dönüp dolaşıp bilhassa bizi bulmuş yumuduk hayvanlar vardır ya hani. Hah işte o yumuduklardan birisi bu kitabın baş kahramanı ''Bob''. Zaten kitabın kapağında da kırmızı atkısıyla böyle yeşil gözleriyle bakan yakışıklı toraman bir sarman kedi görürsünüz. Ben de kapağına hayran olup almıştım sahaftan.
Yaşanmış bir olaydan esinlenilen bu kitabı okurken resmen diplerde sürünen James'in durumuna çok üzüldüm. Sonra Bob ile karşılaşıyor, başta tereddüt etse de sonradan bir kedinin sorumluluğunu almanın doğru bir adım olduğunu görüp anlayacak elbet. Başlarına gelmeyen kalmıyor bu ikilinin. Tüm olanlara rağmen birbirlerini bırakmamalarını görmek, bir kedi ile insanın sağlam dostluğuna şahit olmak içimi ısıttı. Ama bir yerinde ağlamıştım. Kitap okurken böyle ara ara duygulanıp ağlamak gibisi yok neyse :) mutlu son var merak etmeyin. İyi ki diyorum okudum. Bir çırpıda bitti. Dili sade ve anlaşılır. Şiddetle tavsiyemdir.
