Serinin birinci kitabı için, oldukça klişe bir Wattpad hikaye örgüsü demiştim. Mutlu, Işık, Yankı, Bartu, Koza, hatta Helin bile oldukça klişe tiplemelerdi çünkü ve iç dünyalarını ilk kitapta çok da tanıyamamıştık. Seriye devam etmemin tek sebebi, serinin ikinci kitabını elimde bulunduruyor olmamdı.
Fakat sonrasında, ikinci kitabı okumaya başladım ve başlıkta da yazdığım gibi, tükürdüğümü yaladım. Kitapta, eleştirebileceğim neredeyse hiçbir şey yok. Mutlu'nun, Bartu'nun, hatta Koza'nın bile iç dünyasını yakından tanımaya başladık ve bu bence çok hoştu. Kitabın derinliğini arttırdı.
Yankı ve Helin ilişkisi hakkında neler söyleyebilirim gerçekten bilmiyorum, ama mükemmellerdi. (Duygulanır.)
Kitaba dair tek derdim, Koza karakterinin birinci kitapta berbat bir elemanken, şimdi aa aslında iyi birisi miymiş ki acaba? ne gibi sırları varmış diye düşündürülmesi. Karakter gelişimi olarak alamadım bunu maalesef, pek oturmamıştı o durum.
Tavsiye eder miyim, ederim. Birinci kitaptan sonra seri çok daha farklı bir yere eviriliyor çünkü.
