Her kitap bana bir şey ekledi. Kimi zaman savaşmayı kimi zaman pes etmemeyi ve onları her bitirdiğimde "acaba benzeri var mıdır ?" Diye girdiğim arayışlar da her seferinde başka yeni şeyler öğrenerek ayrıldım. Bu serinin 2. kitabının sonu ne kadar 3 için 2 sene beklemek zorunda olsak da... Tamam itiraf ediyorum çok acı verici bir durum neyse... Sokak Nöbetçileri bana Hakimiyet duygusunu öğretti, insan kim olursa olsun değişebileceğini öğretti, kim olursa olsun sevilebileceğini, sevginin ne kadar güçlü olduğunu, güveni, nefreti... karakterlere bölersen Işık Sarca dan başlamak isterim. İşte Işık Sarca bana Hakimiyet duygusunu öğretti tüm duygulara hakim olmayı Mutlu Sarca hangi durumda olursam olayım mutlu kalabileceğimi, Lâl Sarca sessiz insanların içindeki fırtınaları, Bartu Sarca Merhameti sevgiyi ve öfkeyi Yankı Sarca zekayı, Koza ise insanların aslında kendi etraflarına ördükleri bir kozanın içerisinde yaşadıklarını gösterdi ve öğretti. Kimi zaman gülmekten karnıma ağrı girdi, kimi zaman üzüntüden kitabı kapayıp saatlerce oturasım geldi ama maalesef bunu 30 saniye başarabildim belki o kadar da değil... Yazarımız şimdi bizi 2 sene meraktan çatlatacak ama olsun. Kısacası çok güzel bir kitaptı Kitaplığım benim "Duygularım'ı ve Düşüncelerim'i" oluşturduğu gibi bu kitapta tek başına orada kendini gösterebilecek kadar duygu ve düşünce dolu her bir kitap daha yeni dünyalar daha yeni duygular ve daha yeni fikirler ortaya çıkarıyor.
"Her zaman başka bir yol vardır."