dostoyevski'nin en sevdiğim kitabı.
raskolnikov'un karanlığını, bunalımını, her şeyini beraber yaşadım. kişiye insanlardan önce vicdanı ceza veriyor bunu açıkça görüyoruz. cinayetin yanı sıra rusya'nın ekonomik sıkıntılarına, insanların mutsuzluğuna ve çaresizliğine de şahit oluyoruz. dostoyevski'ye bütün övgüleri yağdırmak istiyorum sadece. uzun süre etkisinden çıkamadığım ve raskolnikov'u inanılmaz benimsediğim bi kitap. bunları yazarken, kitabı düşünürken bile içimi sıkıntı kapladı. o kadar yaşadım ki okurken. arkadaşlar bakın ben bu kitabı kutsalım gibi seviyorum... lütfen okumadan ölmeyin!
