“Süryaniler ve Seyfo’da son yüz yıllık toplumsal süreci gözler önüne sermeye çalıştım. Ülkemizde Süryanilere, Ermenilere ve diğer Hıristiyanlara bakış açısında dünden bugüne henüz büyük bir değişiklik olmamıştır. Geçmişin acıları, Seyfo’nun büyük acısı resmi olarak hâlâ inkâr edilmektedir.
1914’te, sadece Turabdin bölgesinde yaşayan Süryanilerin sayısı iki yüz binden fazlayken aradan yüz yıl geçtikten sonra iki bine düşmüştür. Ne oldu bu insanlara? Nereye ve neden gitti bu insanlar? Bu acılara artık saygı göstermek, geçmişin olaylarını açık yüreklilikle, akıl, mantık ve temiz bir vicdanla ele almak zamanı çoktan gelmiştir. Süryaniler ve Seyfo’yu ülkemizde barış kültürünün gelişmesi; kardeşlik, dostluk ve güven içinde yaşanabilmesi; kişisel ve toplumsal bilinçaltımızın temizlenmesi; kendi vicdanımıza, birbirimizin ve dünyanın yüzüne çekinmeden bakabilmemiz için yazdım.
Yazarlık hayatımın yaklaşık üçte birini alan bu çalışma, yüz yıldan beri dinmemiş acıların dinmesine, Müslümanlarla Hıristiyanlar, Süryanilerle Kürtler ve Türkler arasında samimi, dürüst, sağduyulu ilişkilerin gelişmesine, karşılıklı saygı ve sevginin filizlenmesine, acıların paylaşılmasına bir damla katkıda bulunabilirse çok mutlu olacağım.”
- Kemal Yalçın -
(Tanıtım Bülteninden)
