1992 Aralık ayında Meral gitti.
Şimdi ise 2019 Mart ayındayız, Meral’in gidişini,şiirleri,bırakılanları ve kazanımların ardından geleniz.
Can anlatıyor ama sadece Can da değil, yanına şairleri de alıyor, yürüyorlar; bir gün ansızın gidiveren ablası Meral’in yerine ..
.
Barış Bıçakçı roman içinde öyküler,öykü köşelerinde şiirler gizliyor. Her cümle bir öncekine başını yaslıyor,bir sonrakine kucak oluyor..
Okur ise bir pencere kenarında Meral’i gözlüyor.
.
Karakterimiz Can, şairlere hayat hikayelerini sormak yerine onlardan hikaye anlatmalarını istiyor. Hikayeler zamanın o bükülmüş ruhunu yakalamakla birlikte,anımsamamızı sağlıyor.
1993 Temmuzunda ne olmuştu?
2002 Aralıkta?
Size bir bellek emanet ediliyor bu kitapla birlikte.
Meral’in gözlerini, Sevgi ve Taner’in içindeki boşluğu,Can’ın omuzlarındaki kelimelerini, Ali’nin sizi dinlemeye hazır halini de..
.
Yine,yeniden ne güzeldin Barış Bıçakçı.
