Osmanlı döneminin son yüzyılında yaşananları aşırı bir öznellikle arka planda tutarken, ön plana çıkardığı ise İslamın yasakladığı hemen her şeyin doğal bir şekilde verilmesiyle olaylar aktarılıyor.
İslam dörtlüsü Beşlisi adı altında islamda bu kadar uzak eserler yazmak da yazarın ne amaçladığını insan düşünmüyor değil. Yazarından okuduğum üçüncü kitabı da ihtiras, zevk ve karmaşık ilişkiler yığınından ibaret.
Özellikle bunca çarpık ilişkilerin içinden bir Osmanlı tarihinin özetini çıkarmak bence saçmalığın daniskası. Taş Kadın, yaşadıklarını sırlarını insanların anlattığı bir sembol sadece. Ama altında yatan bunca karmaşıklığın ve çelişkinin içinde güzel duyguları aramak bana göre nafile.
Tarihi bir perspektif çizerken Mustafa Kemalden ve arkadaşlarından cemiyetinden bahsedip Kürtleri öcü gibi göstermek yazarın kişilik ve karakterden yoksunluğu dışında tarih cahili olduğunu da gösterir ayrıca.
Eserde kimin eli kimin neresinde bir minvalde ilerlerken farklı cinsi münasebetlerin de ayyuka çıktığı eserde tam bir sözde İslam Beşlisinin yaratım vurulmuş sözcüklere.
Bu ve Selahaddin'in kitabında da özellikle Kürtlere olan linç girişimi yazarın kıt aklının ve şehvet düşkünlüğünün tezahüründen başka bir şey değil.
