“Eğer fikrini mürşide bağlayıp devamlı olarak mürşidin nuraniyeti içinde kalırsan, ruhun mürşidindeki güzel hallere bürünür, ondaki bütün sıfatlar sende bulunur ve böylece aynîlik gerçekleşir (ikiniz bir olursunuz), teselli sahibi olursun. Onda olan haller ve manevi zevkler sende de ortaya çıkar. O zaman tabiatın gürültüsünden ve âlemin süs ve tantanasından kurtulursun. Sen mürşidine bağlan, gönül teveccühünden ayrılma”
Hasan Sezâî (k.s.)