Stevan’dı. Dayısının çadırdan çıktığım fark etmemişti, ayağa kalktı. Dayısıyla göz göze geldiği anda anladı. Hayır, dedi içinden panikle.
“Bebeği kaybettik, Emilian.”
Kafasını sallayarak geri çekildi; o kadar kötüydü ki ağlamak
üzereydi. “Peki Ariella?”
“Dinleniyor. İyileşecek.”
Öyle miydi? Gözünden bir damla yaş düştü. Onu Woodland’e
göndermediği için çocuklarını kaybetmişlerdi