Serinin son kitabı olması sebebiyle serinin tamamını değerlendirmek daha doğru olacaktır. Sadece kitabın içerdiği referanslardan büyük bir insanın anlatısı olduğu anlaşılabilir.
Karşılaştığı her olayı kendi hamuruna katan, o hamurdan kendini yoğuran ve kendi kaderini, milletin kaderine zimmetlemiş bir adamın, milletiyle birlikte varolma ve muasır medeniyetler seviyesine erişme yolculuğu ve o yolculuğun sonunda Tek Adam haline gelişi… Başarıları bunları ilk kez duyan bir insana bir seferde anlatıldığında “Yok artık, bir insan bütün bunları bir ömürde yapmış olamaz!” tepkisiyle karşılaşılabilir.
Bu yolculukta ona doktrinler mi yardımcı oldu? Hayır. Atatürk, önceden sistemleştirilmiş, bir düşünce sistemine kendini bağlamadı.
Dünya ölçüsünde hareketlerini, içinde yaşadığı şartlara ve bu şartların gelişmine göre düzenledi. Kitaptan bir alıntı bu durumu gayet güzel açıklar(sayfa 474)
Yakup Kadri Karaosmanoğlu Halk Partisini kastederek:
“— Paşam, bu partinin doktrini yok, " dediği zaman, ona cevabı şu olmuştu:
“— Elbette yok çocuğum, eğer doktrine gidersek hareketi dondururuz.
Kitabın sonu ise hastalık süreçlerinin işlendiği ve hepimizin bildiği o son. Şevket Süreyya bu bölümde tragedya yazarı olmaya soyunmuş… O malum sonu bilmeme rağmen gözyaşlarımı tutamadım.
