Kişinin kendisine herhangi bir faydası olmayan bir duygu olarak acı, gereksiz bir illettir. Ancak kişinin kendi acısı ya da bir başkasının, "öteki"nin acısı kişiye haz verebiliyorsa, "kullanılmaya değer"dir. İnsan, insanlık duygularından, vicdanından, empati yetisinden giderek daha da mahrum kalmaktadır. Artık değil "öteki"nin hüzü, düşkünlüğü ve acısı, kişinin kendi hüznü, düşkünlüğü ve acısı da değersizdir.