Knut Hamsunun doğayla iç içe, insanı köye taşınmaya özendiren harika romanı. Bu okuduğum ilk Knut Hamsun kitabıydı. Yazara Nobel Edebiyat ödülünü kazandıran kitabın bu olduğu söyleniyor.
Kitabın Kapra Yayıncılıktan Dünya Nimeti ismiyle basılmış olanını okudum. Başka bir yayinevinden "toprak yeşerince" ismiyle de basılmış. Kapra, karbon kitaplar ucuz seçenekler olduğundan her zaman tatmin etmiyor ama bu fena değildi.
Kitaba gerçekten bayıldım. Deprem, sel derken felaket üstüne felaket yaşadığımız şu günlerde insanın aklının köşesinde sürekli bir doğaya dönme, köye taşınma fikri varken bu kitabı okumak olaylara daha gerçekçi bakmamı sağladı.
Evet, doğal bir köy hayatında somut manada ne ekersen onu biçersin ama ekip biçmeye gücümüz var mı? Bunu da sorgulamak lazım.
Sallanra ailesi çok güzel anlatılmış. Beni rahatsız eden tek şey tüm erkeklerin saf, çalışkan olup kadınların hep hinlik peşinde olması. "Köylü kadın" tiplemesi bu olmamalı bence. İki taraf arasında bu kadar bariz farklar da olmamalı, çünkü yok. Inger, Barbro, Oline hepsinin kötü yanları öne çıkarıldı hikaye boyunca... Özellikle Isak ve Aksel de çok masum. Ne bileyim yani bu tutum yazıldığı zaman göz önüne alınınca normal karşılanmıştır belki o zaman ama şu anda çok sinir bozucu benim için.
Bunun dışında yazarın üslubundan ya da başka bir şeyinden rahatsız olmadim. Aksine çok akıcı, sade ve insani çeken bir kitaptı. Hatta 10 puan veriyorum. Herkese tavsiye edilir.
