14 yılında okuduğum kitabı buldum az önce. Eskiden kitaplarımın ilk sayfalarına nereden ve ne zaman aldığımı yazacak kadar zamanım olurdu. 10 mart 2014 / sezen sahaf ... Zamanda yolculuk yaptıran nesneler kitaplar. Şarkılar gibi . Fotoğraflar gibi . Sizi alıp 6 yıl öncesine götürebiliyorlar . Bunca zaman sonra bile isaak 'in bir kaç parça eşyasıyla gittiği o ıssız arazide , insanüstü bir emek ve gayretle , alınteriyle kurduğu yuva gözümün önünde. Bir insanın dişiyle tırnağıyla namusla çalışması, bir ibadet gibi çalışması, sürekli çalışması... yiğit isaak ! Ve sonra yalnızlığını paylaşacağı inger le karşılaşması . Ve belki ancak tarih öncesi zamanlarda rastlanabilecek türde, kelimelere ihtiyaç duymayan , hesapsız, teklifsiz bir sevgi ve bağlılık. Sadece aynı dönem yazarları gibi cinsiyetçi yaklaşımından hoşlanmamıştım. Yine ihtiras , intikam , kin gibi duygular kadına atfedilmisti . Ancak dediğim gibi kitabın yazıldığı tarihi düşününce (1917) affedilebilir bir hata. O kadar basit , o kadar yalın, o kadar tekdüze bir hikaye nasıl olur da bunca yıl sonra , kapağını yeni kapatmışım gibi aklımda kalır? Işte bu da Hamsun ustalığı olsa gerek. Aslında Hamsun deyince akla Açlık gelir. Ama benim favorim toprak yeşerince . Nobel ödülünü de aldığı bu kitabı toplumcu gerçekçi hikayelerden hoşlanan herkese tavsiye ediyorum
