Tükeniş
Zafer ÇarboğaTükeniş Gönderileri
Tükeniş kitaplarını, Tükeniş sözleri ve alıntılarını, Tükeniş yazarlarını, Tükeniş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öyle talihsizdi ki insan, kaçtığı her şeyin temelinde yine kendisi vardı.
İnsanoğlu dağıttıklarının başkaları tarafından toplanmasına alışmış. Savaş çıkarır, ilahlardan yardım ister. Oysa ilahların petrol, siyaset, silah ticareti, insan ticareti ile ne işi olur? Bunlar, insanların problemleri ve yaramazlıkları. Neden bu yangını Tanrı söndürsün ki? Siz bozdunuz, siz yapın. İnsanlar bilinçli kötülükleri için af dilememeli.
Sayfa 142Kitabı okudu
İnsan, dostunun bayrağı gibiydi. Ona karşı duyulan nefret sana yöneliyordu, küçümsenmesi de.
Sayfa 136Kitabı okudu
Birileri sizin için kaygılanmıyorsa talihsizsiniz. Gerçek manada bir boşlukta sayılırsınız. Yalnızlığa övgüler dizmiş insanlar için de geçerlidir bu. Sevgisizliğin ve yurtsuzluğun bir başka adıdır bu.
Sayfa 136Kitabı okudu
Kendisini avutacak sayısız şey denedi ama olmuyordu. Zihni ve kalbi durmadan acı üretiyor, ona karşı savaşıyorlardı. Öyle talihsizdi ki insan, kaçtığı her şeyin temelinde yine kendisi vardı.
Kendinden kaçmak, tutunamamanın en son evresiydi. Belki de tam tersi. Ümit ve ümitsizlik çoğunlukla birbirine karışır. Düz ve ince bir çizgi ile ayrılırlar.
Sayfa 135Kitabı okudu
Her yanı acımasız düşmanlarca zapt edilmiş yüreklere girmenin bir yolu var mıydı?
"Hem insan çoktan kırmıştı birbirini kulplarını. Nereden tutunabilirdi ki insan insana. Yaşamın bütün anlamlarını hapsetmişlerdi bile bile. Kalplerine çoktan vurulmuştu kapkara kilitler. Artık eşyaya tutunuyordu insan. Güzel türküler çoktan silinmiş de hafızalardan. Üç beş geçmişçi bir araya gelmese türküler anılmayacaktı belki. Masallarla uyutulan o çocuklar peki. Nerede onlar Yasin, biliyor musun? Masallar masallarda kaldı artık."
Sayfa 132Kitabı okudu
Bir kulp arıyordum. Yaşamı ele geçireceğim bir kulp. Yoksa kayıp gidecektim yaşamın elinden. Bir tüy kadar hafif olan yüreğime direnç verecek bir yaşam kulpu! Ölüm dışında çıkış kapısı olmayan bu gezegene dayanma gücü verecek bir el arıyordum. Bu sevgi miydi, umut muydu, korku muydu bilemem. Büyüklerin eline düşmüş bir oyuncak kadar talihsizdim, ümitsiz yaşıyordum, tutamaksız ve kulpsuz!
Sayfa 131Kitabı okudu
Nereye gideceğini bilmeden yürüyordu. Her gün uğradığı Üvercinka Kitapevi olmasa, daha da bilinçsiz olacaktı yürüyüşü.
Sayfa 130Kitabı okudu
Bu yaşamın kulpu neresindeydi, neredeydi bu tutamak?
Sayfa 130Kitabı okudu