Türkiye Manzaraları
Murat EfendiEn Beğenilen Türkiye Manzaraları Gönderileri
En Beğenilen Türkiye Manzaraları kitaplarını, en beğenilen Türkiye Manzaraları sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Türkiye Manzaraları yazarlarını, en beğenilen Türkiye Manzaraları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Oyuncak çocuk ruhunun doğal eğilimine cevap veremezse, eğer böyle bir dürtüyü uyandıramazsa veya ilgisinin devamını sağlayamazsa amacına ulaşmaz.
Anlatıldığına göre bir zamanlar Buhara hanı sultandan, en yüce ruhani efendisinin hoşuna gitmek için ne yapabileceğini bildirmesini rica etmiş.
Sultan elçiye şu cevabı vermiş: "Han her yıl ülkeme gelen 40.000 dilencisini evde tutsun."
Avrupadan dönüşlerinde, bilgili olanlar kendilerini iki şekilde gösterirler. Birincisi kendi ülkesinde hiçbir şeyi beğenmez ve her şeyi eleştirir. İstanbul'da en çok bulvarların, garların, güzel düzgün yolların ve benzeri şeylerin özlemini çeker. Buna karşın ikinci gruptan olan batı ülkelerindeki her şeye karşı inatla cephe oluşturur. İçinden kendi ülkesinin ve halkının kültür düzeyinin daha düşük olduğunu görür ama bunu itiraf etmek istemez ve batılı kültürün karanlık yönlerine asılıp, onu rezil etmeye çalışır, elbette tek taraflı bakış açısıyla yapılan iddialarla bunu başarmakta zorluk çekmez.
Ama içlerinden bazıları çevreye bakmaktan çok deneyim kazanmaya ve öğrendiklerini mümkün olduğunca kullanarak yollarında ilerlemeye çalışırlar. Çoğunlukla başarılı olurlar ve içlerinde en yararlıları onlardır.
Kadınsı nezaketi, zayıflığıyla neredeyse nazlı denilebilecek Babıali efendilerinin yanında Anadolu erkeklerinin kaba saba, ama yiğitvari görünüşleri büyük bir tezat oluşturuyor. Gösterişsiz, doğal tavrını, kaypak incelikleriyle Haliç'teki bürokratların tavırlarıyla karşılaştırmak; kilise törenlerlerinde ilahilerle sallananları, "closerie des lilas"da kankan dansı yapanlarla karşılaştırmak gibi olur.
Sürekli değişen ve hep yeniden doğan hilal, insan kibrini yansıtan anıtları yüceltmekten hiç hoşlanmaz.
İri, Herkül gibi cüssesinde belirgin bir göbek vardı, bu durum saygın Osmanlıların belirleyici özelliğidir; dayanıklı ve olağanüstü bir kas yapısına sahip alt tabakada böyle bir şişmanlığa hemen hemen hiç rastlanmaz.
Geleneklerin çökmeye başladığı dönemde, yani lstanbul'un fethinden hemen sonra Bizans adetleri ve yönetim prensipleri benimsenmeye başlandığında, idam kararlarının sonucu veya bu kararların gizli nedeni olarak mallara el koyma moda oldu. Mülk sahipleri başlarını, en azından böyle bir tehlikeden korumak için taşınmaz servetlerini dokunulmazlığı olan camilere bağışladılar. Kendileri ve birinci derece varisleri olan çocukları için bu mülkün kullanım hakkım aldılar, karşılığında camilere önemsiz miktarda kira ödediler. Ancak birinci derecedeki varislerin ölümünden sonra mülk
caminin malı oluyordu. Kendilerini daha çok ömür boyu kiracı olarak gören mal sahipleri evlerinin sağlamlığıyla o kadar da ilgilenmiyorlardı.
Geçiş döneminin bazı yetersizliklerinden reformu sorumlu tutmaları ulemalara şüpheyle bakmayı gerektirmez, çünkü çok az insan insanlık tarihinin genel yüksek gerekliliklerini anlayabilecek düzeye erişmiştir.
Herkes hoşa gitmeyen eleştirileri "diğeri"nin üzerine atarken, güzellik ve iyi nitelikleri kendine mal eder.
Tehlike, Yunanlının doğal canlılığını neredeyse komik bir çaresizliğe dönüştürmüştü, ama Müslüman bir an bile erkekçe soğukkanlılığını elden bırakmamıştı. Çünkü, eğer o yazılmış saat gelmemişse boğulmayacağını biliyordu, eğer kısmeti dolmamışsa iki öfkeli elementin ona ancak dişsiz bir köpeğin havlaması kadar zarar vereceğini biliyordu.