Nefesimi tuttum: İnsanın kendisini bir sanat koleksiyoncusuna sevdirmesinin yolunun koleksiyon parçalarına karşı abartılı övgüler sergilemek olduğunu biliyordum.
Zorbalık tek tip bir görünüşün olduğu kendi yankı odasını yaratır; burası karışık sinyallerin rasgele cızırdadıkları bir boşluk gibidir; burada bir mırıltı veya bir ima panik yaratır: Böylece sonunda psikolojik baskı mekanizması yok olacaktır, bir savaş veya bir isyanla değil ama puf diye ya da düşen yaprakların sesiyle...
Aynı kitapçıdan bir de cep atlası almıştı; bunun sayfalarını karıştırarak yaşamak isteyebileceği ülkenin nasıl olabileceğini hayal etmeye çalışmıştı. Ya da daha doğrusu, onu en az mutsuz edecek ülkeyi hayal etmeye.