Aslında insan bazen kendi kendinden iğrenir hale gelir. Çünkü kendisinin fazilet denilen değerle bir alakası yoktur, kalmamıştır. Böyle olunca da hep halk arasına girer çıkar. Dolayısıyla halk ile bir araya gelerek kendisinden nefretini unutmaya çalışır. Eğer adamın zâtı fazilet ve değer sahibiyse, o takdir de zaten tekliği, yalnızlığı arayacaktır ki, düşünme ve tefekkür imkanı bulsun, böylece ilim ve hikmet sahibi olabilsin.