Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur
Faruk DumanVe Bir Pars, Hüzünle Kaybolur Sözleri ve Alıntıları
Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur sözleri ve alıntılarını, Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur kitap alıntılarını, Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bulutlar kararıp kararıp dağılıyor, yağmur sanırsın bir evsiz; yağacak yer arıyordu. İnsan nasıl da bağımlıdır böyle şeylere. Ruh halimiz, bana kalırsa, kapanan havanın, huzursuz yaprağın peşinde yürür.
Hayat çok büyük bir hayal kırıklığıdır.
"... biz kendi kendimize, içinde yaşadığımız insanlık âlemine dışarıdan, sözgelimi bir ağacın gözünden baksaymıșız, ölümümüzün bir değeri olmadığını, ne ki ancak bir yaprağın toprağa düşmesi değerinde hüzün gerektirdiğini görmemiz işten bile değilmiş."
Çocukluğumda, kokunun görünmez bir nesne olduğunu düşünemezdim. Meyvenin, ağacın, hayvanların ruhu. Bu ruhun havada taşındığını, böylece kimde bu run varsa ona armağan edildiğini zannederdim.
Sayfa 85 - hep kitapKitabı okudu
Hayat çok büyük bir hayal kırıklığıdır.
Yanımda cılız fenerim de vardı. İçimde bir yerlere gitmek, karanlıkta yola çıkmak arzusu uyanmıştı. Sabahın erken saatlerinde uyan- mak, herkes uykudayken, elde fener, ormana doğru yol almak... Sonra ne olacaktı? Bunu düşünmemiştim. Belki her yolculuk özlemi böyleydi; yol bu özlemi tüketinceye dek yürümek, sonra, tükendiği yerde tutup geri dönmek. Hepsi buydu.
Sayfa 40Kitabı okudu
Bir yürek gürültüsü, bir korku işareti. Oysa insan yeryüzünün bunca korkuyu nasıl olup da taşıyabildiğini asla anlayamaz.
Yüzünde ağır bir kaygı vardı. Söyleyecek çok şeyi olduğunu sezen, ancak bunları zihninde asla bulamayan insanlara özgü o kaygı.
Sayfa 23 - Hep Kitap
Bana göre, güzellik, elinden asla kurtulamayacağımız bir şeydir. Dahası, güzellik kapısından girer, ölüm kapısından çıkarız. Bu nedenle, her şeyden önce, insan bu kapının önünde sessizce durabilmeyi öğrenmelidir. Sonunda, işte böyle olur: Güzel, boyanır. Bir eşsiz kapıya dönüşür. Ve siste hüzünlü bir pars, ansızın kaybolur
Sayfa 35Kitabı okudu
Karanlıktı. Bir yanda akşamüzeri söndürülmüş ocağın közü görünüyordu. Kasvetli, durgun, uğursuz bir ev içiydi. İnsan burada nasıl yaşar, ne düşünür, diye geçirdim aklımdan. Öyle ya, bir ev, çoğunlukla, düşünmek içindir. Karanlık bastığında, kar yolları kapadığında oturup ne düşünür insan? Belki birbirinden koygun odaları, dışarıyı daha bir allayıp pullayarak gösteren pencereleri, duvarları, duvarlara asılmış kil çerçeveleri, gaz lambasını, tüfeği, tüfekleri. Fakat yine de, bunlar aslında kendilerinden başka daha pek çok şey değil midir?
Sayfa 36Kitabı okudu