nusya: Karanlıktı. Bir yanda akşamüzeri söndürülmüş ocağın közü görünüyordu. Kasvetli, durgun, uğursuz bir ev içiydi. İnsan burada nasıl yaşar, ne düşünür, diye geçirdim aklımdan. Öyle ya, bir ev, çoğunlukla, düşünmek içindir. Karanlık bastığında, kar yolları kapadığında oturup ne düşünür insan? Belki birbirinden koygun odaları, dışarıyı daha bir allayıp pullayarak gösteren pencereleri, duvarları, duvarlara asılmış kil çerçeveleri, gaz lambasını, tüfeği, tüfekleri. Fakat yine de, bunlar aslında kendilerinden başka daha pek çok şey değil midir?

Karanlıktı. Bir yanda akşamüzeri söndürülmüş ocağın közü görünüyordu. Kasvetli, durgun, uğursuz bir ev içiydi. İnsan burada nasıl yaşar, ne düşünür, diye geçirdim aklımdan. Öyle ya, bir ev, çoğunlukla, düşünmek içindir. Karanlık bastığında, kar yolları kapadığında oturup ne düşünür insan? Belki birbirinden koygun odaları, dışarıyı daha bir allayıp pullayarak gösteren pencereleri, duvarları, duvarlara asılmış kil çerçeveleri, gaz lambasını, tüfeği, tüfekleri. Fakat yine de, bunlar aslında kendilerinden başka daha pek çok şey değil midir?

Sayfa 36Kitabı okudu

Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur Faruk Duman

129 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nusya